Vooraf
Misschien vind je wat verder volgt in deze subpagina wel een beetje taai. Wanneer je nieuw bent in het volgen van Jezus mag je best voorrang geven aan je eigen geloofsstrijd. Is het nu wel of niet allemaal waar? Zijn het geen verhalen van mensen die je in de maag worden gesplitst? Hoe kan je er nu zeker van zijn dat het ook voor jou geldig is? Misschien moet je toch nog wat verder lezen. Er blijkt dat het altijd gewoon alleen God is waar het om draait. In onze tijd acht de mens zichzelf autonoom. Dat lijkt heel aantrekkelijk. Je kunt vol zelfvertrouwen en zelfstandigheid doen aan zelfontplooing, zelfhandhaving, zelfexpressie, zelfbevrediging, zelfzucht, etc.,etc. Die houding veroordeelt je echter ook tot jezelf. Je bent dan alleen in het onmetelijke heelal. Erger nog, de satan zal je dan steeds verder van huis weg voeren. De bijbel leert juist dat wij alleen iets kunnen worden wanneer de Schepper ons ook wil herscheppen. Dat er alleen leven is in relatie tot onze God, tot elkaar en tot heel de schepping. Dat er een ongelooflijke rijke toekomst is voor hen die God vragen zijn werk aan hen klaar te maken. Pas dan komt de nieuwe mens te voorschijn die sprekend lijkt op Jezus Christus, de Zoon van God. Die mens leeft in gemeenschap met Jezus Christus, met God, met zijn naaste, met heel de schepping. Luister nu maar gewoon naar wat deze liefdevolle God jou vraagt en naar wat hij je belooft. Hij liegt nooit. Het is ook niet afhankelijk van wat jij nu precies voelt. De blijdschap van het evangelie is nu juist dat je de hemelse Vader gewoon kunt geloven. Wat hij jou belooft is absoluut waar ook al is er nog zoveel onzekerheid in je. Hij zal er gewoon voor zorgen dat het waar wordt. Wanneer je naar hem begint te luisteren zal hij het ook voor jou allemaal waar maken. Wie weet nou beter hoe de mens moet worden dan diegene die hem al om te beginnen geschapen heeft? Jij bent bedoeld als kunstwerk van God en hij snakt er naar je ook te bezielen met zijn Geest. Dan is er pas ruimte voor echte ontplooiing, dan ga je echt iets betekenen. Wanneer je de durf hebt te breken met de dwaze filosofie van de autonome mens, is er voor jou toekomst. Niets in het heelal kan op zichzelf bestaan, maar de Schepper geeft leven. De Heer Jezus Christus is bij wijze van spreken de "stargate" om bij je Vader te kunnen komen.Sacramenten
Wellicht heb je daarvan nog nooit gehoord. Klinkt behoorlijk geheimzinnig, maar dat is het juist niet. De bedoeling is juist om dingen die je niet kunt zien te verduidelijken door iets wat wel zichtbaar is. Een sacrament is dus een zichtbaar teken waarmee God zijn beloften aan ons bezegelt. De Heer Jezus Christus zelf heeft twee sacramenten ingesteld: de heilige doop en het heilig avondmaal. Beiden worden heilig (sacraal) genoemd omdat Christus zijn volgelingen daardoor wil onderscheiden van hen die hem niet willen volgen. De deelnemers zijn dus niet in zichzelf heilig, maar worden geheiligd doordat God al diegenen die zich tot hem bekeren tot zich roept en deel wil geven aan al het heil dat in Christus is. Sacramenten zijn wel voor mensen, maar het is Jezus Christus die de enige basis is voor de bediening. Gods beloften worden door de sacramenten zichtbaar aan de gemeente bezegeld, niet de beloften van mensen. Het gaat bij doop en avondmaal niet om iets wat wij mensen denken, voelen of doen, maar om absolute aanvaarding van wat God zegt, gedaan heeft en nog doen zal.De heilige doop.
Matteüs 28 vers 18 tot 20:Jezus kwam op hen toe en zei: "Mij is alle macht gegeven in de hemel en op de aarde. Ga dus op weg en maak alle volken tot mijn leerlingen (volgelingen), door hen te dopen in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest, en hun te leren dat ze zich moeten houden aan alles wat ik jullie opgedragen heb".
In het paradijs was er natuurlijk al een band tussen God en mens. Dit verbond was er met de hele mensheid, al waren dat er nog maar twee. Dit verbond werd verbroken door de zondeval. Door het zoenbloed van Christus wordt hem nu vergund een nieuw verbond te sluiten met in principe de hele mensheid. Christus draagt dan ook op om alle volken te dopen. Het nieuwe verbond moet ruimer zijn dan het verbond met Abram. Met Abram (later Abraham) sloot God zijn verbond zoals beschreven is in b.v. Genesis 17 vers 7:
"Ik sluit een verbond met jou en met je nakomelingen, met alle komende generaties, een eeuwigdurend verbond: Ik zal jouw God zijn en die van je nakomelingen".
Er vallen een paar dingen op: 1. het initiatief ligt bij God, 2. het is een eeuwig verbond en 3. het loopt door in de geslachten. Wanneer je verder leest in Genesis 7 blijkt dat het verbond het hele huishouden van Abraham omsloot. Het volk van Abraham werd apart gezet, onderscheiden van hen die God niet wilden dienen. Als sacrament diende destijds de besnijdenis op de achtste levensdag. Als God zegen wil geven is dat altijd heel royaal, hij werkt dan zeer breed. Het verbond wordt niet met losse mensen gesloten, maar met het volk van God, het volk dat hij zegent en opeist. Zo lezen we in de wet van God dat aan hen die God liefhebben en doen wat hij gebied, beloofd wordt: "bewijs ik hun mijn liefde tot in het duizendste geslacht". In het nieuwe verbond eist Christus de hele mensheid op, ja de hele schepping. Allen die hem willen aanvaarden zal hij bevrijden.
Er is in de loop van de kerkgeschiedenis heel veel discussie geweest over het dopen van kinderen. Moeten die niet eerst tot geloof komen? Kun je zo maar naar het oudtestamentische verbond verwijzen waar ook alle kinderen in opgenomen werden? Dat kan inderdaad, want het is dezelfde God, met dezelfde ruime manier van beloften geven aan mensen die hem dienen willen. Hij bewijst zijn liefde in de geslachten. Zelfs pal na de val werd aan Adam en Eva al een fantastisch rijke belofte van herstel gegeven. Het is altijd God die het initiatief neemt. Op grond van het geloof van de ouders geeft God heel ruimhartig zijn beloften ook zonder meer aan hun kinderen. De ouders beloven het kind op te voeden als kind van God en de Heilige Geest gebruikt ouders en andere opvoeders om het geloof te bewerken. In feite eist God de kinderen van de gelovigen gewoon op. Het zijn in de eerste plaats kinderen van hem, verbondskinderen, kinderen van het volk van God, leden van het lichaam van Christus. In calvinistische kerken is daarom afgesproken de doop van kinderen zo spoedig mogelijk te doen plaatsvinden. Je laat God nu eenmaal niet wachten; hij popelt om jouw kind openlijk zijn beloften te geven, het is tenslotte in de eerste plaats zijn kind. Je stelt het ontvangen van dergelijke verstrekkende beloften niet uit, je kind heeft daar recht op. Het sacrament is ook niet een privé zaak, maar wordt bediend aan de gemeente van de Heer Jezus Christus. Niet de ouders roepen God op om, op een voor hen geschikt moment, de doop te komen geven, maar God roept de ouders op om - na het ontvangen van het ongelooflijke geschenk van een kind ter opvoeding - nu hem ook te tonen dat zij het verbond serieus nemen.
In Kolossenzen 2 vers 11 en 12 legt Paulus heel rechtstreeks de band tussen besnijdenis en doop:
In hem (Christus) bent u ook besneden, niet door mensenhanden, maar met de besnijdenis van Christus, door het afleggen van het aardse lichaam. Toen u gedoopt werd bent u immers met hem begraven, en met hem bent u ook tot leven gewekt, omdat u gelooft in de kracht van God die hem uit de dood heeft opgewekt.
In Handelingen 16 vers 31 tot 34 wordt ons verteld dat Paulus op grond van het geloof van de gevangenbewaarder alle leden van zijn huishouding doopte. Ja, maar wie zegt dat daar ook kinderen bij waren? Moet er niet eerst geloof zijn? Natuurlijk moet er geloof komen, maar de beloften van God hangen daar niet vanaf. Het geloof is ook alleen maar een geschenk, geen zaligmakende prestatie van ons, het komt nooit uit ons zelf op, de Heilige Geest moet dat in ons bewerken. Zonder gelovige aanvaarding van Gods beloften bij het volwassen worden wordt de doop niet effectief, het is geen tovermiddel maar een krachtige belofte. Wanneer gedoopte kinderen van God toch gaan weigeren om hem te dienen zullen zij niet zalig worden. Ook in het oude verbond (met Abram) konden mensen zich afwenden. Wel is de doop in tijden van twijfel een vaste grond om bij God te pleiten op zijn beloften. Ook mogen wij zeker weten dat doopleden die vroeg overlijden zalig worden. De Heer zelf heeft immers het niet nodig gevonden dat zij eerst tot belijdenis kwamen.
Het gebeurt tegenwoordig wel dat gedoopte christenen zich op volwassen leeftijd opnieuw laten dopen. Daarmee zeg je dan eigenlijk dat de doop die je als kind hebt ontvangen niet echt was. Het spreken van God is echter altijd volkomen waar en betrouwbaar. Ons antwoord daarop moet zijn het belijden van ons geloof, niet het vragen om een nieuwe belofte. Je ontneemt God daarbij ook zijn initiatief, zijn eerste plaats. Je gaat voorop lopen in plaats van te volgen.
Wanneer je wilt lezen hoe tegenwoordig de doop van kinderen in de gereformeerde kerk wordt toegelicht kun je formulier voor het dopen van kinderen aanklikken.
Overigens wil dat niet zeggen dat kinderen van God die de kinderdoop afwijzen nu ook door hem afgewezen zullen worden. De bijbel leert duidelijk dat wij alleen behouden worden in Jezus Christus. Ieder die hem werkelijk aanvaardt zal worden behouden. Er zal ongetwijfeld blijken dat niemand van ons ooit de volle waarheid heeft gezien, daarvoor moeten bij de wederkomst van Christus onze ogen worden geopend.
Natuurlijk worden in gereformeerde kerken ook volwassenen gedoopt. Het betreft dan broeders of zusters die op volwassen leeftijd door de Heer naar de kerk zijn gevoerd. Zij doen dan eerst belijdenis van hun geloof en worden daarna gedoopt formulier voor het dopen van volwassenen.
Het heilig avondmaal.
Matteüs 26 vers 26 tot 28:"Toen ze verder aten nam Jezus een brood, sprak het zegengebed uit, brak het brood en gaf de leerlingen (volgelingen) ervan met de woorden: "neemt, eet, dit is mijn lichaam". En hij nam een beker, sprak het dankgebed uit en gaf hun de beker met de woorden: "Drinkt allen hieruit, dit is mijn bloed, het bloed van het verbond, dat voor velen wordt vergoten tot vergeving van zonden".
In 1 Korintiërs 11 vers 17 tot 32 wordt in uitgebreidere zin over de instelling van het avondmaal gerapporteerd. Het is goed te bedenken dat, net als bij de doop, ook het avondmaal niet iets geheel nieuws was, maar dat het ingesteld werd tijdens het Paas (Pesach) feest. In het oude testament (Exodus 12) werd dit door God ingesteld, in Jezus Christus heeft het zijn vervulling gevonden en daarom ook is hij het die er een nieuwe, vollere betekenis aan geeft.
Wanneer je meer wilt weten over de betekenis van het heilig avondmaal kun je op formulier voor het vieren van het Heilig Avondmaal klikken. Een belangrijk punt is dat wij bedenken dat het hier om een heel feestelijke gebeurtenis gaat. Wij denken aan het verzoenend lijden en sterven van onze Heer Jezus Christus en belijden dat wij daardoor volkomen verlost zijn van al onze zonden. Een echt feest dus, maar wel een ernstig feest. Je kunt het bittere lijden van Christus alleen gedenken en hem uit de hemel terug verwachten wanneer je jouw eigen leventje wilt los laten. Je moet bereid zijn je zonden onder ogen te zien en met volle intentie streven naar een heilig leven voor God. Een heilig leven is niet het leven van een sombere tobber; het is het leven van iemand die in alles zich volkomen wil geven aan zijn Schepper, zijn Verlosser en zijn Heiligmaker. Het zal duidelijk zijn dat viering van het avondmaal alleen kan wanneer wij tot geloof zijn gekomen en dat ook duidelijk hebben beleden. Wanneer je belijdenis doet spreek je uit dat je Gods beloften gegeven bij de doop volkomen wilt aanvaarden, dat je in leer en leven jezelf zult wijden aan God. Je vraagt tevens toegang tot het avondmaal, omdat je de zoendood van Jezus Christus ten volle aanneemt en hem ook uit de hemel terug verwacht. Daarom kunnen kinderen niet actief aan het avondmaal deelnemen, zij bereiden zich nog voor op deze bewuste aanvaarding. Avondmaal vieren is een heerlijk feest, maar het geeft ook een heel grote verantwoordelijkheid. Natuurlijk kunnen kinderen - afhankelijk van de leeftijd- dit feest al wel steeds bewuster meevieren, maar de volle verantwoording kan nog niet op hun schouders worden gelegd.